کد مطلب:22901 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا اختلاف در موضوع ايمان، غير از بيايماني مطلق است؟

وقتي كه مي‎گوئيم يا مي‎شنويم كه كسي يا قومي «بيايمان است» بايد دقت كنيم كه آيا عدم ايمان به موضوع يا موضوعاتي معين (مثلا حقائقي كه مورد ايمان ما است) منظور شده است، يا اينكه اصلا ايماني به هيچ چيز ندارد؟ يعني اختلاف در موضوع ايمان غير از بيايماني مطلق است. و بايد بدانيم كه بيايمان مطلق كه ناشي از عدم پذيرش قانون ثابت و حقيقت شايستة گرايش در اين دنيا است يا اصلا وجود ندارد و يا به قدري كمياب است كه مي‎توان گفت در حكم ناياب مي‎باشد. براي اثبات اين مسأله، بايد به اين مطلب توجه كنيم كه بعضي از كلمات بجهت دگرگوني افكار دربارة موضوعاتي كه به آنها مربوط است، دستخوش تغييراتي مي‎گردد كه ارتباطي با معناي حقيقي آنها ندارد. اينگونه تغييرات د رجوامع و در طول تاريخ به فراواني ديده مي‎شود. به عنوان مثال در دوران ما اين كلمات را در نظر بگيريد ـ سياست، علم، آزادي، عشق… اكثر افراد جوامع با شنيدن اين كلمات يا در نوعي ابهام و تاريكي فرو مي‎روند و يا حالت تنفر در درون خود احساس مي‎كنند. علت اين جريان ناروا روشن است، زيرا سياست كه عبارتست از توجيه انسانها به بهترين هدفهاي زندگي براي حركت در مسير «حيات معقول» به قدري در روشهاي ماكياولي كه ضد انسان و انسانيت است، بكار رفته است كه به مجرد شنيدن كلمة سياست، جز استخدام همة اشيا و همة مردم در هدفگيريهاي سياستمداران قدرت پرست و خود محور چيزي ديگر به ذهن تبادر نمي‎كند.
علم كه در حقيقت واسطة منحصر در ارتباط انسان با واقعيات است و به همين جهت داراي عاليترين ارزش وسيلهاي براي حيات و كمال مادي و معنوي است، بدان جهت كه در دست قدرتمندان زر پرست و زورگو و خود محور، وسيلهاي براي تورم خود طبيعيشان اتخاذ ميشود خونبارترين سلاح را به ذهن مردم متبادر مي‎كند و با كمال تأسف شديد، شنيدن اين كلمه همان، و تجسم در غلطيدن ميليونها انسان در خاك و خون و شهرها و آباديهاي ويران و پايمال شدن ميلياردها حقوق انسانها و گرسنگي و برهنگي و بيماريهاي بيشماري كه در نتيجة استخدام علم به وسيلة قدرتپرستان خود محور بروز ميكند همان.

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 20
آيةالله محمدتقي جعفري